Bij incontinentie is het niet meer mogelijk om urine en/of ontlasting op te houden.
Oorzaken
De oorzaken van incontinentie zijn in twee groepen te verdelen. De eerste groep betreft problemen met de blaas, blaashals of urinebuis. De blaas kan geïnfecteerd zijn of oncontroleerbaar samentrekken. De sluitspieren kunnen te zwak (door onder andere uitrekking na zwangerschap) of beschadigd (bijvoorbeeld na een prostaatoperatie) zijn.
De tweede groep betreft aandoeningen aan het zenuwstelsel. Het blaascentrum kan bijvoorbeeld uitgeschakeld of beschadigd zijn. Ook de zenuwbanen van en naar de hersenen kunnen aangedaan of geheel verbroken zijn.
Stress- of inspanningsincontinentie
Deze vorm van urineverlies komt vooral bij vrouwen voor. Er worden druppels of scheutjes urine verloren bij hoesten, lachen, tillen of andere plotselinge lichamelijke inspanning. De oorzaak ligt vaak in een verslapping van de bekkenbodemspieren, bijvoorbeeld na een bevalling, door overgewicht of door gebrek aan beweging.
Met bekkenbodemspieroefeningen onder begeleiding van een fysiotherapeut kan dit probleem vaak helemaal of gedeeltelijk worden verholpen. Ook een steunpessarium of operatief ingrijpen kan uitkomst bieden.
Druppel- of overloopincontinentie
Deze vorm van urineverlies kenmerkt zich door langdurig nadruppelen. De oorzaak van dit typische mannenprobleem is meestal een vergroting van de prostaatklier, maar ook suikerziekte of een neurologische afwijking kan deze vorm van incontinentie veroorzaken. Bij deze vorm zijn meerdere behandelingsmethoden mogelijk.
Urge- of aandrangincontinentie
Deze vorm van incontinentie komt zowel bij (oudere) mannen als bij (oudere) vrouwen voor. Na een plotselinge aandrang volgt de plas meteen. Soms wordt de aandrang helemaal niet gevoeld. Bij urge- of aandrangincontinentie worden grote hoeveelheden urine ineens verloren.
De oorzaak kan liggen in een blaasontsteking, stofwisselingsziekte (bijvoorbeeld suikerziekte) of een neurologische aandoening. Een behandeling met medicijnen of oefentherapie (blaastherapie) kan hierbij soms uitkomst bieden.
Mate van incontinentie
Bij de keuze voor opvangmateriaal maken we onderscheid in lichte, matige en zware incontinentie.
