De wereld staat her en der in brand. In Nederland worden doemscenario’s gepresenteerd over de zorg. Iedereen denkt er het zijne van maar de politiek en de verzekeraars draaien om de hete brij heen.
Het ontbreekt echt aan alles om oplossingsgericht te werk te gaan. De verkiezingen staan voor de deur. Dan zou je toch zeggen dat elke zichzelf respecterende partij ruim aandacht schenkt aan de toekomstige ontwikkelingen. No way. Alleen een vage mening. En dat terwijl het gros van de maatschappij dit nu wel een issue vindt. Bereikbaarheid, beschikbaarheid, kosten. Apotheek, huisarts, thuiszorg, verpleegkundige zorg. Bejaardenhuizen en verpleeghuizen. Er is zo enorm veel te doen en te verbeteren. Waarom, waarom laat iedereen het allemaal maar gebeuren. Het antwoord is simpel. Men is en bang om zich de vingers eraan te branden en impopulaire besluiten te nemen, anderszins weet men het gewoon niet of is men doofstom voor alle problemen die er nu al zijn en gaat alles de hele diepe bureaulades in. We zien wel waar het schip strand. De vraag is of je je die houding kunt veroorloven.
In apothekenland hebben we net de actieweek achter de rug. Ook uit eigen ervaring moet ik zeggen dat de alertheid om echt alles te signaleren steeds minder wordt. Je gaat op de automatische piloot door. Je hebt je hele logistiek zo ingericht dat alles bijna automatisch wordt omgezet van middel a naar middel b. De knop logistieke noodzaak wordt blind gevonden, de assistentes zijn gehersenspoeld hoe ze slecht nieuws op een zo prettig mogelijke manier over de bühne moeten brengen. Ondertussen shopt de apotheker zich een ongeluk waar de spullen vandaan te halen. Het was vorige maand zelfs zo erg dat ik een oproep op Linkedln heb moeten plaatsen om aan een specifiek geneesmiddel te komen. En dat in een toch wel “rijk” en “geciviliseerd” land.
Over dat laatste. Dat valt soms toch weer bar tegen. Als je dan hoort dan een apotheker klappen heeft gekregen, balieschermen en een printer gesloopt werden. En dat alleen om de gewenste medicatie niet leverbaar was. Daar word ook ik heel, heel erg droevig van. Hoe bescherm je jezelf, je collega’s op de werkvloer hiertegen? Ik zou het niet weten. Je bent netjes opgevoed, je bent zoals net gezegd gehersenspoeld inzake de omgang met cliënten maar je wapenen tegen echte agressie? Wij hebben het ook in ons team besproken. De een zegt: ik denk dat ik bevries, de ander zegt dat ze zou duiken. Misschien gaat ook iemand terugmeppen. Je weet het gewoonweg niet. Wat gaan wij later deze maand de arbeidsinspectie melden als ze hier langs komen? Misschien moeten we ze maar eens op de overvalknop laten duwen om te zien of die nog werkt? Ik kan je vertellen uit de prehistorie, lees zeker 25 jaar geleden dat ie toen wel werkte. En als de plisie dan met getrokken pistolen voor de deur staat dan is dat ook een hele belevenis….
In de maand oktober mocht ik eindelijk met zomervakantie. Japan was dit keer de bestemming. Een bijzonder land. Vriendelijke mensen. Beleefd, nieuwsgierig wat je daar als westerling in the middle of nowhere te zoeken hebt. Veel Japanners bereiken een hoge leeftijd. Ze leven gezond, ze eten gezond, tot op hoge leeftijd zijn ze actief. En wij maken ons hier megadruk over leefstijl. Daar valt genoeg aan te verbeteren inderdaad maar dat vergt ook een mentaliteitsverandering. En met allemaal die eigenwijze kaaskoppen is dat nogal een ding. Je kunt er lang en breed over lullen en programma’s op loslaten maar als men niet echt wil is het gewoon een gebed zonder end. Trouwens: in de hotels aten de Japanners ’s ochtends patat, pizza, spaghetti, ijsjes, gegratineerde aardappels bij het ontbijt…. getsie.
Ondertussen maakt hiero iedereen zich druk over de beperkte beschikbaarheid van de diabetesmedicatie annex afslankmiddelen. Het is een megahype. En er komt nog meer aan wat betreft dit soort medicatie. Het lijkt bijna een onmisbare vitamine te zijn geworden. In Australië verscheen zelfs een krantenartikel dat het gebruik van dit soort middelen een zegen was voor de luchtvaart. Minder gewicht is minder kerosine is minder kosten. Tsja.
Onze eigen IGJ zit bovenop de mogelijke vervalsingen van afslankmiddelen, die we hier nog niet hebben gezien, en de eindeloze stroom aan mogelijkheden om geneesmiddelen via buitenlandse websites zonder recept te kunnen bestellen. Het schijnt bijna onmogelijk te zijn daar iets tegen te doen. Waarschuwen dat je niet weet wat je koopt lijkt de enige optie.
In onze apotheek loopt het leven gewoon door. We zijn wel aan het plannen gegaan om volgend jaar weer eens een weekendje met zijn allen op pad te gaan. Wordt vervolgd.
Geruime tijd geleden heb ik laten weten dat we geen banketbakker meer hebben in het dorp. Edoch als de nood hoog is…..dan blijken we nu dus een 1e klas heel Holland bakt bakker in huis te hebben. Onze versgebakken 2e apotheker was onlangs jarig. Hij bracht liefst 3 verschillende selfmade taarten mee. En ze waren stuk voor stuk om te smullen. Tijdens het Optima Farma congres kwam een voormalig collega van hem naar mij toe: of ik al de bokkepootjestaart geproefd had. Nog niet, maar wat niet is kan nog komen.
Afgelopen weekend was de 11e van de 11e. Have fun, Make love not War, Feel the Love Generation.
Carlo Schneider
info@apotheekkennisbank.nl
Laren Nh